-
สำหรับศิลปินโดยส่วนใหญ่ แปรงทาสีเป็นสิ่งที่น่าเคารพ แต่สำหรับศิลปินบางคน เช่น กาเบรียล เดอ ลา มอรา รองเท้าข้างเดียวที่ถูกทิ้งไว้ หรือฝ้าเพดานที่แตกกระเทาะ ล้วนเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์
แม้ว่างานส่วนใหญ่ของเขาจะมาจากวัสดุเก็บตก แต่เขาก็ได้เดินทางครั้งสำคัญสู่ร้านจำหน่ายเครื่องเขียนเมื่อเขาเรียกผลงานชิ้นหนึ่งว่า “โพสต์-อิท® ซีรี่ส์”
-
“ในตอนเริ่มแรก ผมเริ่มสร้างซีรีส์ผลงานโดยใช้เส้นผมมนุษย์เพื่อสร้างสรรค์ภาพวาด” แต่หลังจากทำผลงานที่ต้องใช้ความเชี่ยวชาญสูงเหล่านี้เสร็จไปสองสามงาน ผมก็สังเกตเห็นว่างานพวกนี้ดูเหมือน "หนังสือที่มีหลายพันหน้า ดังนั้นผมจึงตัดสินใจเปลี่ยนเส้นผมเป็น โพสต์-อิท® โน้ต ”
-
แต่แทนที่จะใช้โน้ต ผมกลับชอบ โพสต์-อิท® แฟล็กซ์ ที่เป็นพลาสติกหลากสีสันมากกว่า และใช้ความยาวในระดับต่างๆ กันเพื่อสร้างองค์ประกอบ
"ถ้าชิ้นงานถูกวางไว้บนโต๊ะ เมื่อดูตามแนวนอนงานนี้จะดูเหมือนภูมิทัศน์ของเมือง แต่ถ้านำไปติดบนผนัง รูปเงาจะเห็นชัดขึ้น ทำให้เกิดรูปแบบของสถาปัตยกรรม คล้ายกับด้านหน้าอาคาร”ความโปร่งแสงนั้นส่งผลที่สำคัญมากต่อการออกแบบ ด้วยเหตุนี้เขาจึงชอบวัสดุที่เป็นพลาสติกมากกว่ากระดาษ
"ผมชอบแสง เงา ปริมาตร สีสัน ความโปร่งแสง ความยาว การเคลื่อนไหว และองค์ประกอบ สิ่งเหล่านี้เสนอทางเลือกต่างๆ เพื่อให้แต่ละชิ้นงานมีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง”
-
เมื่อสอบถามว่าสีไหนคือสีโปรดของเขา ดวงตาเขาเปล่งประกาย “เมื่อผมพบ โพสต์-อิท® แฟล็กซ์ สีขาว ผมรู้สึกกระตือรือร้นที่จะสร้างชิ้นงานสีขาวโมโนโครมบนกระดาษขาว เมื่อไม่มีแสง ชิ้นงานนี้ก็แทบจะมองไม่เห็น มีแต่เงาเท่านั้นที่ปรากฏ"
“ผมมีคอลเลคชั่นงานต่างๆ มากมาย ซึ่งส่วนใหญ่แล้วทำจากข้าวของที่ทิ้งแล้ว”
โปรเจ็กต์ต่างๆ ที่ กาเบรียลสร้างสรรค์ขึ้นนั้นใช้ไม้ขีดไฟ ส้นรองเท้า แผ่นอลูมิเนียมจากเครื่องพิมพ์ ฝ้าเพดานที่ทำจากผ้าฝ้ายในศตวรรษที่ 19 และถูกโยนทิ้ง ภาพถ่ายวินเทจ และ "ภาพวาดจากศิลปินที่ไม่ประสบความสำเร็จ" ฯลฯ
"งานบางงานของผม ผมมีอำนาจในการกำหนดได้เต็มที่ แต่ขณะเดียวกันผมก็รักในวัตถุต่างๆ ที่ผมหยิบมาสร้างสรรค์ ผมพบสิ่งเหล่านี้และนำมาแปรรูป โดยไม่ได้ทำอะไรกับของเหล่านั้น ไม่ได้เปลี่ยนสภาพใดๆ ไม่ได้ควบคุมมันเลยด้วยซ้ำ”
ที่สำคัญ เขาเป็นศิลปินที่เล่นกับไอเดีย แนวความคิด และวัตถุที่เรามักจะมองข้ามไป ไม่ว่าวัตถุเหล่านั้นจะได้มาจากโกดังสินค้าร้าง อ่างล้างจาน หรือตู้เก็บวัสดุสำนักงาน เมื่อตกมาอยู่ในมือของศิลปินอย่างกาเบรียล เดอ ลา มอรา วัสดุแต่ละชิ้นก็เป็นเครื่องเตือนความทรงจำว่าความสวยงามนั้นมีอยู่ในทุกที่รอบตัวเรา
